بسم الله الرحمن الرحیم

مطلبی را که امروز قصد دارم بنویسم ، احتیاج به درایت و درک بالا دارد و برای اینکه این حقیقت ، برای شما قابل هضم باشد و ثقیل نباشد؛ در ابتدا در قالب یک مثال آن را به ذهنتان نزدیک می کنم و بعد مطلب اصلی را عرض می کنم.

سدی را در نظر بگیرید که در طرف راست آن ،آب زیادی جمع است و در طرف چپ آن، هیچ اثری از آب دیده نمی شود ؛ حال اینجا اگر کسی که فقط طرف چپ سد را می بیند وجود آب را انکار کند و بگوید که سدّ ، فاقد آب است ، چگونه می توان وجود آب را به او اثبات کرد .آب هست و وجود آن هم ثبوتی است ؛ فقط سد باید آن را از خود بروز و ظهور دهد و به گونه ای که دیگران آن را ببینند . حال چگونه ؟؟!

ما اگر در روی سدّ پنج روزنه به بیرون باز کنیم ( یکی به شکل ستاره و دیگری به شکل ماه _ یکی به شکل مربع و دیگری به شکل مثلث و آن دیگر هم به شکل یک گل ) آن وقت آب از آن روزنه ها بیرون می زند و سد می تواند؛ وجود و حقیقت آب را نشان دهد . 

حال اگر این سد ، همچنان روزنه ها را پاک و طیّب نگه دارد ،آبی هم که از این روزنه ها بیرون می ریزد ؛ پاک و طیّب و زلال خواهد بود ،اما اگر روزنه ای خود را به انواع میکربها و رنگها و کثافات آلوده کند ؛ طبیعی است که آب هم در برخورد با این روزنه ی آلوده ، کثیف و آلوده و بدبو نشان داده می شود و کسی هم که این طرف سد ، ایستاده و دارد آب را تماشا می کند نمی تواند حقیقت آب را به عینه ببیند .

 حال این آب آلوده و متعفن اگر به رودخانه ها و جویبارها .... لطفا در ادامه مطلب با ما همراه باشید

بسم الله الرحمن الرحیم

بهشت در وجود تو است . هر چقدر وجود تو در مسیر خدا حرکت کند ؛ به همان اندازه توانستی در بهشت درونت ساکن شوی و فردای قیامت این بهشت بر تو ظهور می کند و باز می شود و تو به آن وارد می شوی .

بسم الله الرحمن الرحیم

گفتیم انسان با عمل به قران ،به شناخت خود و به معرفت خدا دست پیدا می کند و

راز خلقت خود را می یابد .و در وجود خود ساکن شده و به آرامش واقعی می رسد . کسی که نتواند به این آرامش حقیقی دست پیدا کند ؛هرگز اطرافیانش و جاذبه های فانی دنیا ، نمی توانند درون او را به آرامش واقعی برسانند .

چیزی که خود سرد است و فاقد گرمی است ؛ چگونه می تواند به شیئ سرد ، حرارت بدهد .

هر چیزی که رنگ معنا و معنویت در آن نباشد ، در بطنش فاقد آرامش است و نمی تواند تو را به آرامش واقعی برساند ؛ اگر چه برای ساعتی تو را به آرامش می رساند ، اما این یک آرامش کاذبانه و وهمی است ، چون بعد از اتمام آن ، تو با کوچکترین مشکل و مصیبتی فورا وجودت ناآرام و مضطرب می شود .

اما کسی که با معرفت نفس و شناخت خود توانسته باشد به آرامش درونش برسد  ؛ می تواند این آرامش را هم به دیگران منتقل کند . شما دیدید افرادی که رنگ درون آنها به رنگ معنا ست و شما در کنار آنها احساس آرامش می کنید و یا افرادی که در درون فاقد معنویت هستند و شما وقتی به آنها می رسید در وجودتان احساس نا آرامی می کنید ؛ چون این آرامش یا عدم آرامش ، در درون آنهاست  ، یعنی روشنایی یا تاریکی وجودشان ، به شما انرژی مثبت یا منفی می دهد ؛ برای همین اسلام در این رابطه ما را از دوست و همنشین بد باز می دارد .

بسم الله الرحمن الرحیم

 تو وقتی دکمه ی کامپیوتر را می زنی ،درست است که خیلی راحت به فلان برنامه اش دست پیدا می کنی ؛ اما غافلی از اینکه داری نفس را به راحتی کار عادت می دهی .

وقتی شما نفس را به راحتی عادت دادی دیگر نفس ، به تو کار آرایی لازم را نخواهد داد . یعنی چی ؟

با مثال عرض می کنم ، شاید شما هم تجربه کرده باشید که وقتی  دائم به دهان بچه ات غذا می گذاری و به او اجازه نمی دهی خودش غذا بخورد ؛

این روند تا نوجوانی و شاید هم تا جوانی ادامه پیدا می کند و بچه تان به این وضع عادت می کند و

به خودش زحمت نمی دهد که خود قاشق را به استقلال دستش بگیرد ؛ چون دلسوزی بیجای شما به او اجازه نداده ،

طرز درست گرفتن قاشق را بیاموزد و تجربه نکرده خود به دهان خودش غذا بگذارد و مزه مزه کند و  این محبت تو عین ظلم به اوست .

متأسفانه ما امروز نفس و سرمایه های زیبای درونمان را در خودمان بلا استفاده رها کرده ایم و مغز و فکرمان را راکد گذاشته ایم . چرا ؟

چون امروز وسیله ای به نام کامپیوتر لقمه ی آماده و جویده شده را با زدن دکمه ای به مغز و افکار من القا می کند و به جای من می اندیشد و امروز کامپیوتر به من فرصت اندیشیدن را نمی دهد .

من هم دیگر لزومی ندارد به خودم زحمت بدهم و بیندشم ! لذا این راکد رها کردن فکر و اندیشه  و این محبت اومانیزم و صهیونیسم ، عین ظلم به بشریت است 

چون من و امثال من دیگر به خودمان زحمت فکر کردن را نمی دهیم ؛برای همین جوان امروز به غذای جویده و آماده ( فست فود ) و به کامپیوتر عادت کرده و

 بدون کامپیوتر ، دست و پایش را گم می کند ؛ چون تو خالی است و اندیشه نکرده و به کامپیوتر زیبای وجودش دست پیدا نکرده . البته منظور من این نیست که نباید از کامپیوتر استفاده کنیم ؛ بلکه منظورم این است که تو باید از کامپیوتر به عنوان یک ابزار استفاده کنی و به وسیله ی آن کامپیوتر وجودت را تقویت کنی ! یعنی تو باید علم کامپیوتر امروزی را مقدمه قرار بدهی و به وسیله ی این علم ، به علم و کامپیوتر وجودت برسی.

بسم الله الرحمن الرحیم

تو برای ورود به کامپیوتر وجودت و باز کردن برنامه های آن ، فقط یک راه داری ؛ آن هم علم و عمل است .

یعنی با مجاهده ی علمی تو علم پیدا می کنی که در وجود تو کامپیوتر بسیار  پیشرفته ای است ؛ که هر دکمه اش ، برنامه ای خاص و زنده و هیجان انگیز دارد .

و تو فقط با عمل به آن می توانی به آن وارد شوی و برنامه هایش را باز کنی و با آن رشد کنی و بالا روی .

کامپیوتر امروزی فقط به درد دنیا و علم امروز می خورد ؛ چون دنیا فانی است ، پس برنامه های این کامپیوتر هم فانی است ؛

البته شاید به ظاهر علمی هم به آدم اضافه کند و انسان را دانا کند ؛ ولی دیگر انسان را دارا نمی کند .

دانایی با دارایی دو تا ست . کامپیوتر دنیا انسان را دانا می کند منهای دارا شدن ، اما کامپیوتر وجود علاوه بر اینکه انسان را دانا می کند ؛ او را به دارایی های وجودش هم می رساند . چگونه ؟

عجله نکنید ! بحث بسیار مفصلی است که اگر سعی کنید با ما همراه باشید به تمام سؤالات شما انشاءالله جواب داده میشود .

بسم الله الرحمن الرحیم

بچه ی یک ساله ای که نقاشی کردن بلد نیست و فقط کاغذ را خط خطی می کند ؛ در مقابل دختر هفت ساله که وقتی نقاشی او را می بیند ؛ دائم به او ایراد می گیرد .

یعنی وقتی به او می گوید گل بکش ، خط می کشد. وقتی هم می گوید خانه بکش ، باز هم خط می کشد. لذا به او عیب می گیرد .

یعنی این را عیب می بیند ، که ایراد می گیرد . اما مادر وقتی به نقاشی بچه ی یک ساله نگاه می کند ؛ آن را عیب نمی بیند ؛چون نقص و ناتوانی او را ادراک می کند و استعداد او را در همین حد می بیند و می یابد

که او بهتر از این را نمی تواند بکشد .همچنین مادر ، این ناتوانی را در دختر هفت ساله اش هم می یابد ؛ چون می بیند خانه ای که او هم کشیده ، خانه نیست و مادر این را هم عیب نمی بیند ؛ بلکه شدت و ضعف ناتوانی را

در آنها ادراک می کند . انسان تا زمانی که کوتوله فکر می کند و سطح فکرش پایین است ؛همیشه عیب دیگران را می بیند و از آنها ایراد می گیرد ؛اما وقتی ادراک و معرفت و شعور او نسبت به انسان و انسانیت و

جهان اطرافش بالا رفت وبه بصیرت و بینش درستی دست پیداکرد ؛ دیگر نقص دیگران را عیب تلقی نمی کند ؛ بلکه ضعف و ناتوانی اشخاص را ادراک می کند و 

می یابد که این فرد ، نقص کم دارد و دیگری همین نقص و ضعف را بیشتر دارد ، لذا وقتی با این نگرش به دیگران می نگرد ؛نه تنها از آنها ایراد نمی گیرد و باعث هرج و مرج نمی شود ؛

بلکه دلسوزانه به دنبال رفع کردن این نقص است . ...در ادامه مطلب با ما همراه باشید...

بسم الله الرحمن الرحیم

ارتباط با عالم ماده فقط با پنج حواس ظاهری امکان پذیر است ؛ یعنی عالم ماده متناسب با ماده بودنش ، چشم و گوش مادی را می طلبد که تو با آن ارتباط برقرار کنی . حال اگر  این آلت چشم و گوش ، آثارش را ( آثار دیدن و شنیدن را ) از دست بدهد ؛ دیگر تو نمی توانی با عالم دنیا به راحتی ارتباط برقرار کنی . پس به هر اندازه که دید چشم تو و شنوایی گوش تو کم شود ؛ به همان اندازه هم ارتباط تو با این عالم کمرنگ خواهد شد و تو نمی توانی از صداها و دیدنی های عالم ماده اثر بگیری . بله صداها و دیدنی های عالم ماده سر جای خودش هست ؛اما من به علت نداشتن آلت بینایی و شنوایی نمی توانم با آنان ارتباط برقرار کنم و رفته رفته این به قطع ارتباط منجر می شود .

انسان به مرور زمان بر اثر ارتکاب گناه چشم و گوش و انجام محرمات و .... ارتباط خود را با عالم ملکوت کم می کند . بله شنیدنی ها و دیدنی های عالم ملکوت سرجای خودش هست ؛ اما من به علت اینکه چشم و گوش دلم را بر اثر گناهان پی در پی " کور و کر "کرده ام ؛ نه صدای ملکوتیان را می شنوم و نه چیزی از آن عالم را می بینم و دریافت می کنم و علت و مسبّب این قطع ارتباط هم خودم هستم . البته اگر تا زمانی که زنده هستم و

مهلت دارم ؛ به این قطع شدن ارتباط پی ببرم و در صدد  توبه و جبران  آن برآیم ؛ خداوند مهربان که این برگشت و پشیمانی مرا می بیند ، برسر راه من راهنما و استاد ی قرار می دهد تا معالجه شوم و بینایی و شنوایی دلم را بدست آورم .حال اگر من بی توجه و با حماقت فقط دلم به دیدنی ها و شنیدنی های این دنیا خوش باشد و نتوانم به شنوایی و بینایی دلم دست پیدا کنم ، هم امروز نمی توانم به عوالم وجود و ملکوت و به خانه ی خضرای وجودم راه پیدا کنم و هم فردا  از دیدنی ها و شنیدنی های آنجا محروم خواهم بود ! چون این چشم و گوش دلم را باید در این دنیا فعال می کردم که نکردم .  خودم کردم که ............قران می فرماید:" ولا تکونوا کالذین نسوالله .......... "و مانند کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند پس خدا هم خودشان را از یادشان برد . آنان همان فاسقانند ."